υπερευτηκτικός

-ή, -ό, Ν

(χημ.-μεταλργ·) χαρακτηρισμός ενός κράματος στο οποίο η περιεκτικότητα ενός από τα συστατικά του είναι μεγαλύτερη τής ευτηκτικής αναλογίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hypereutectique (< υπερ-* + ευτηκτικός)].